Terapia autyzmu

Indywidualną terapią sekwencyjną autyzmu objęte są dzieci z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego z diagnozą autyzmu.

Specyfika zaburzeń autystycznych dotyczy:

  • jakościowego uszkodzenia związków społecznych;
  • jakościowego zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz wyobraźni;
  • znacznego ograniczenia aktywności i zainteresowań.

Tak rozległe zaburzenia wymagają odpowiedniej terapii oraz edukacji. Z tego względu edukacja dzieci autystycznych przebiega w sposób ściśle zaplanowany, zindywidualizowany i uwzględnia charakterystyczne dla każdego dziecka cechy. Praca z każdym dzieckiem odbywa się codziennie, w określonych godzinach, w specjalnie przygotowanym do terapii gabinecie, wyposażonym w odpowiedni sprzęt specjalistyczny, pomoce dydaktyczne, fachową literaturę dotyczącą autyzmu. Dzięki tym ćwiczeniom stwarza się dzieciom atmosferę bezpieczeństwa i przewidywalności zdarzeń. Dziecko autystyczne musi znać kolejność zajęć, które wystąpią w danym dniu i które ma wykonać. Bowiem niepewność, co będzie działo się za chwilę lub po wykonaniu zadania jest dla niego stresująca.
Głównym celem terapii autyzmu jest usprawnianie i wyrównywanie szans rozwoju dziecka z autyzmem poprzez postępowanie terapeutyczno – stymulacyjne i edukacyjne.

Do zadań terapii autyzmu należy:

  • rozwijanie umiejętności naśladowania;
  • rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej, koncentracji uwagi na czynnościach i zadaniach;
  • stymulowanie mowy czynnej i biernej oraz doskonalenie artykulacji;
  • motywowanie do komunikowania się;
  • stwarzanie sytuacji do wielozmysłowego poznawania rzeczywistości;
  • doskonalenie sprawności manualnej i grafomotorycznej;
  • rozwijanie umiejętności zabawy i zainteresowania przedmiotami;
  • wzmacnianie samooceny pozytywnymi bodźcami;
  • wdrażanie do wykonywania różnorakich czynności w celu pokonywania lęków, oporów, zwiększania wiary we własne możliwości;
  • kierowanie bezpośrednich, jasnych, pojedynczych poleceń, nawiązywanie i utrzymywanie kontaktu wzrokowego;
  • kształtowanie poczucia własnej tożsamości;
  • rozwijanie i utrwalanie nawyków higienicznych i prozdrowotnych.

METODY INDYWIDUALNEJ PRACY TERAPEUTYCZNO – EDUKACYJNEJ:

  • program Terapii i Edukacji Dzieci Autystycznych i z Zaburzeniami w Komunikacji (TEACCH) Erica Schoplera;
  • program stymulacji intelektualnej oraz czytania globalnego G. Domana;
  • program rozwijający percepcję wzrokową ,,Wzory i obrazki’’(M. Frostig, D. Horne ), ćwiczenia grafomotoryczne H. Tymichovej (także z wykorzystaniem światła UV);
  • elementy programu P. Dennisona (gimnastyka mózgu); programy aktywności M. Ch. Knillów;
  • elementy metod: integracji sensorycznej (SI) J. Ayres; C. Delacato; Dobrego Startu M. Bogdanowicz usprawniania ogólnorozwojowego – F. Affolter ;
  • Ułatwionej Komunikacji – FC;
  • Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne;
  • multimedialne programy edukacyjno – terapeutyczne:

FORMA PRACY

Sekwencje terapeutyczne zawierające ćwiczenia z zakresu wszystkich sfer rozwojowych dziecka: naśladowania, percepcji, motoryki dużej i małej, koordynacji wzrokowo – ruchowej, czynności poznawczych, komunikacji i mowy czynnej, samodzielności i uspołecznienia.

W celu zwiększenia efektów i ujednolicenia oddziaływań terapeutyczno – wychowawczych, opracowywane sekwencje terapeutyczne są omawiane z rodzicami i przekazywane do realizacji na terenie domu.

Terapię sekwencyjną prowadzi się w oparciu o wyniki diagnozy, która polega nie tylko na ocenie aktualnego stanu funkcjonowania dziecka, ale też wykryciu obszarów, w których funkcjonowanie to jest zaburzone. Szczegółowej analizie poddawany jest dotychczasowy rozwój dziecka. Dokonuje się oceny, czy i w jakim stopniu rozwój ten przebiegał prawidłowo. Zwraca się uwagę, kiedy pojawiły się pierwsze niepokojące sygnały świadczące o zaburzeniach rozwoju. Szuka się informacji, które mogłyby wyjaśnić przyczyny istniejących zaburzeń. Wszystko to ma na celu postawienie jasnej, precyzyjnej diagnozy oraz opracowanie najbardziej adekwatnych dla danego dziecka metod terapii.

Na wstępie, w celu opracowania diagnozy w odniesieniu do każdego dziecka dokonuje się:obserwacji dziecka, przeprowadza wywiad z rodzicami, wykonuje badanie profilem rozwoju psychoedukacyjnego za pomocą testu PEP. W celu opracowania sekwencji stymulacyjno – terapeutyczno – edukacyjnej usprawniania dziecka niezbędne jest (przy wykorzystaniu w/w narzędzi diagnozy) zebranie podstawowych informacji:

  • jak dziecko reaguje na nowe otoczenie, obcych ludzi,
  • jak reaguje na docierające z zewnątrz bodźce: wzrokowe, słuchowe, dotykowe, zapachowe, smakowe,
  • czy występują ,,dziwaczne” zachowania i jakie,
  • co lubi – szczególne upodobania, jakie są jego specyficzne lęki, które ze stereotypów są możliwe do wykorzystania w celu nawiązania kontaktu,
  • w jakich sytuacjach dziecko okazuje szczególnie zdenerwowanie, jak się ono objawia,
  • czym bawi się najchętniej,
  • jakie dziecko ma słabe i silne strony w zakresie motoryki małej, koordynacji wzrokowo – ruchowej, percepcji wzrokowej i słuchowej,
  • czy dziecko posiada jakieś umiejętności, które wyraźnie przewyższają pozostałe (np. dobrą pamięć wzrokową lub słuchową, talent muzyczny lub zainteresowania matematyczne).

Wybór: rodzaju terapii, celów nauczania, postępowania dydaktycznego i metodycznego, jest niezwykle trudny, co wynika z faktu charakterystycznej dla autyzmu osobowości dziecka i związanymi z nią różnymi trudnościami, a jednocześnie z konieczności uwzględniania indywidualnych potrzeb każdego dziecka. Dlatego też wykorzystywane są różnorodne metody terapii i edukacji, co ma służyć uwzględnianiu wszelkich potrzeb dzieci z autyzmem oraz ich rodziców.

Zajęcia terapeutyczne mają charakter indywidualny, a ćwiczenia Metodą Ruchu Rozwijającego – grupowy.  Oceny funkcjonowania dziecka dokonuje się raz do roku. Przed rozpoczęciem właściwej nauki dzieci mają dostarczane w potrzebnej ilości wrażenia dotykowe i wizualne (elementy metody SI), by naładować ich układy nerwowe brakującymi bodźcami. Jeśli to nie nastąpi, to prowadzenie nauki z dzieckiem autystycznym staje się często niemożliwe, z uwagi na jego samostymulację.

Nauczanie i terapia dzieci z autyzmem wymaga tworzenia indywidualnych sekwencji, gdyż różnią się one znacznie zarówno pod względem głębokości objawów oraz indywidualnych potrzeb edukacyjnych jak i możliwości rozwojowych. Sekwencja indywidualna ćwiczeń daje szansę uwzględnienia indywidualnych cech każdego dziecka, a zatem jego rzeczywistych potrzeb. W pracy z dzieckiem autystycznym, w celu ułatwienia mu orientacji oraz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa przestrzega się następujących elementów strukturyzacji: przestrzeni – czasu – osób.

Sekwencje ćwiczeń stymulacyjno – terapeutyczno – edukacyjnych, są tak ułożone, by pozwalały na wszechstronny rozwój dziecka. Przy każdym ćwiczeniu jest określona ilość powtórzeń, lub czas jaki trzeba przeznaczyć na jego wykonanie.

Powrót na górę strony

Strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z naszej strony, zgadzasz się na ich użycie. Więcej informacji

Skip to content