Rola zabawy w wychowaniu dziecka. Mamo, tato, pobaw się ze mną.

 „Dziecko chce się bawić.

Bawi się wszystkim

i poznaje otaczający świat przede wszystkim

i najlepiej w zabawie i przez zabawę.”

Maksym Gorki

Człowiek musi przejść bardzo długą i czasami wyboistą drogę, aby z poziomu kołyski, wspiąć się na wyżyny dorosłości. W tejże często niełatwej wędrówce wspierają dziecko rodzice, dziadkowie, opiekunowie, wychowawcy i nauczyciele, a zatem cały troskliwy świat dorosłych. Jednym z najważniejszych celów, jakie stoją przed ludźmi dorosłymi jest zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa, a także wyposażenie go w takie umiejętności i takie zdolności, aby poradziło sobie w przyszłości samo, samodzielnie zaspokajało swoje potrzeby, odczuwało zaufanie do świata zewnętrznego oraz przyswoiło zasady społecznego współżycia. W nabyciu tych umiejętności zdecydowanie pomaga zabawa, która towarzyszy człowiekowi od pierwszych dni jego życia. Zabawy, które podejmuje dziecko każdego dnia, mają „swój ukryty program”, bowiem z jednej strony dają ogromną przyjemność, a z drugiej, -uczą i rozwijają. Bawiąc się dziecko uczy się wszystkiego, to znaczy zdobywa sprawności ruchowe i umysłowe, wzbogaca swoje życie emocjonalne, a także poszerza zakres wiedzy o świecie równocześnie ucząc się jak należy współżyć, współgrać w grupie rówieśników. Zabawa uczy „dawać”, „tracić”, „dzielić się”, „współpracować”, „podporządkować się” grupie. Ponadto, zabawa jest jedną z głównych form wyrażania zainteresowań dzieci, a także ludzi dorosłych, a „dzięki oddziaływaniu na wyobraźnię kompensuje braki życia jednostki.Towarzyszy człowiekowi przez całe życie przybierając coraz inne formy, zawsze nacechowane uciechą. Bawiąc się człowiek, a w szczególności dziecko odczuwa przyjemność („uciechę”). Odczucie to jest jednym z podstawowych kryteriów rozróżniania tejże działalności człowieka od pozostałych, np. pracy, nauki, itp. Szczególnie ważna i widoczna wydaje się być zabawa dzieci w wieku przedszkolnym. Wszak ten właśnie wiek bywa nazywany przez psychologów i pedagogów, wiekiem zabawy. Dziecko w zabawę wtłacza swoje pragnienia, uczucia, ciekawość, wyobraźnię. Dzieci posiadają nieskrępowaną niczym fantazję, której z powodzeniem używają bawiąc się, zatem sala przedszkolna staje się „plażą”, „groźnym oceanem” lub po prostu sklepem, domem, itp. Dorosłego, który obserwuje zabawy dzieci przedszkolnych, często zadziwia pomysłowość, język i sposób organizacji przestrzeni podczas czynności zabawowej. Nierzadko niestety nie zdajemy sobie sprawy jak wielką siłę ma ta najprostsza i beztroska forma aktywności dziecka, która rzutuje na jego przyszłość.Zabawa stanowi ogromną rolę w kształtowaniu wszechstronnego rozwoju dziecka i jest dominującą formą aktywności dziecka przedszkolnego. Dziecko podejmuje zabawę dla przyjemności pod wpływem zaciekawienia, uczuć, chęci doświadczenia, by zetknąć się z tym, co działa na jego wyobraźnię i wrażliwość estetyczną. Zabawa jest formą aktywności dziecka, która bawi i uczy. W zabawie tkwią wychowawcze wartości przydatne do nauki i pracy. Największą radość sprawiają dzieciom zabawy z rodzicami. Wybrałam kilka, w które bez problemu można bawić się w domu z dziećmi. W trakcie zabaw poznamy bardziej nasze dzieci, ich potrzeby, obawy umiejętności, zasób słownictwa…Wszystko co potrzebne do zabaw macie Państwo w domu. Zabawy te rozwijają inteligencję, koncentracje uwagi, kształtują wyobraźnię, budują prawidłowe relacje społeczne, rozwijają zdolności manualne, rozładowują emocje.

Wypuszczona para

Kiedy dzieci zaczynają się złościć zaproponujcie im zabawę w wypuszczenie pary. Dzieci otrzymują piórko, które utrzymują jak najdłużej w powietrzu, wyłącznie na nie dmuchając. Głębokie oddychanie, jakiego wymaga ta gra uspokoi dzieci, a zabawa poprawi im humory.

Lustro

Zabawa „Lustro” uczy koncentracji i wzmacnia relacje z partnerem. Jedna osoba jest lustrem, druga przeglądającym się w lustrze. Ćwiczenie polega na tym, że osoba, która gra rolę lustra, musi naśladować swojego partnera starając się wykonywać takie same gesty.

Sortowanie ubrań

Już małe dziecko rozróżnia podstawowe kolory – jeśli jest mnóstwo zaległego prania, które należy poskładać, to prosimy malucha o pomoc. Może połączyć w pary skarpetki lub pozapinać guziczki u bluzeczek i sweterków. To dobra zabawa dla dziecka i bardzo pożyteczna przy okazji. A paluszki stają się dużo sprawniejsze.

Biżuteria z makaronu.

Wybieramy makaron, który ma dziurki w środku. Za pomocą nitki z igłą lub żyłki dziecko nawlecze go i stworzy fantazyjne bransoletki czy naszyjniki. Można pomalować farbą na wybrany kolor, polakierować, podarować bliskiej osobie…Sama frajda….

Czego tu nie ma?

Zabawa ta jest bardzo prosta, a sprawia mnóstwo radości. Stanowi też doskonały trening pamięci. Wybieramy kilka przedmiotów (najlepiej, by znacząco różniły się od siebie – zabawki, przedmioty codziennego użytku, drobiazgi z maminej torebki). Układamy je w pewnym rozproszeniu, acz blisko siebie. Pozwalamy dziecku przyjrzeć się „ekspozycji” i zapamiętać, co zawiera. Następnie zadaniem malca jest odwrócenie się/zamknięcie oczu, a w tym czasie rodzic chowa jeden przedmiot i zmienia ułożenie pozostałych. Teraz dziecko ma odgadnąć, czego brakuje. Stopień trudności można zmieniać, co pewien czas dodając nowe elementy do „zbioru”.

Figury, szeregi, wzory czyli rozwój percepcji wzrokowych Twojej pociechy

Potrzebujemy: kolorowy blok techniczny- nożyczki

1. Rysujemy z dzieckiem na bloku technicznym figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt) i wycinamy je.

2. Z wyciętych figur układamy wzór, który dziecko zapamiętuje. Np. żółty prostokąt, niebieskie koło, zielony trójkąt, pomarańczowy kwadrat.

3. Po chwili składamy Nasz wzór i prosimy dziecko, alby odtworzyło to co ułożyliśmy. Możemy zamieniać się rolami, by czasem dziecko tworzyło co pozwoli rozwinąć przy okazji kreatywne myślenie.

Zabawa nie jest trudna, a potrafi naprawdę zaciekawić dziecko.

Należy jednak pamiętać że, aby była efektywna trzeba dobrać odpowiedni poziom do wieku i możliwości dziecka. Np. dziecku w wieku 2 lat, wystarczy 3 figury i 2 kolory, zaś dla sześciolatka możemy zastosować wiele figur i wiele kolorów.

Ważne jest by zabawa wymagała od pociechy skupienia i chwili namysłu.

Najintensywniejszy rozwój percepcji wzrokowych przypada w wieku 3-7 lat, dlatego warto ćwiczyć z maluchem systematycznie, ale oczywiście bez przemęczania!

Niech nauka będzie przyjemnością i rozrywką dla rodzica i dla dziecka.

Kim jesteś?

Zabawa, gdy jest więcej dzieci. Dziecko wybiera z grupy jedną osobę, nie podając jej imienia. Następnie opisuje ją: jakie ma ubranie, kolor włosów, oczu, czym się charakteryzuje. Zadaniem pozostałych dzieci jest odgadnięcie, o kogo chodzi. Ten uczestnik, który zgadnie najszybciej, zadaje kolejną zagadkę.

ŻYCZĘ RODZICOM UDANYCH ZABAW Z POCIECHAMI.

Opracowała : mgr Jolanta Sucholewska

Dodaj komentarz

Powrót na górę strony

Strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z naszej strony, zgadzasz się na ich użycie. Więcej informacji

Skip to content