Ruchu rozwijającego jest metodą terapeutyczną opracowaną przez brytyjską nauczycielkę wychowania fizycznego i zarazem fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne. Ma on zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń.
Genialność metody Weroniki Sherborne polega na jej prostocie i naturalności.
Ćwiczenia, które znajdziemy w tej metodzie wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, czyli zabawy z rodzicem, opiekunem, starszym rodzeństwem, potocznie mówiąc. „baraszkowanie”.
Doznania powstałe podczas ćwiczeń, wypływające z własnego ciała i odczuwania go w relacji z elementami otoczenia, mają dawać dziecku poczucie indywidualności, świadomości i bezpieczeństwa.
Metoda W. Sherborne w swoich podstawowych założeniach ma rozwijać poprzez ruch trzy następujące aspekty:
- świadomość własnego ciała i usprawniania ruchowego,
- świadomość przestrzeni i działania w niej,
- dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi oraz nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Korzyści płynące ze stosowania metody ruchu rozwijającego to m.in.:
- wspomaganie ogólnego rozwoju,
- wyrównanie opóźnień w sferze emocjonalno-społecznej,
- nauka współdziałania z partnerem,
- możliwość wykorzystania nagromadzoną energię, siłę,
- nauka koncentracji na zadaniu,
- rozluźnienie napięć, spastyczności,
- okazja do radości, śmiechu,
- wzrost pewności siebie,
- poczucie bliskości i zaufania.